*۱۳ آبان

*من خنگ! فکر مي‌کردم ورژن جديد ياهوميل! فعلاً توي آسيا کار نمي‌کنه. الان دوست‌م تلفن زد. گفت ميل‌هاي تازه‌م رو نمي‌تونم ببينم. چي کار کنم؟ تازه فهميدم ميشه با مدل جديد باکس هم کار کرد ولي لود شدن‌ش يه نمه بيشتر طول مي‌کشه. خيلي خوشگل‌تره‌ها ولي من عادت نکردم. با قبلي راحت‌ترم. اصولاً يا باکس‌م اصلاً برام مهم نيست يا انقدر هول‌م ببينم دوستام برام چي نوشته‌ن که حالي‌م نميشه باکس‌ه چه شکلي‌ه کلاً! خلاصه امروز يه کم با مدل جديد باکس‌م کار کردم. خوشگل بود. امان از دست اين عادت‌ها!

*دوست خواهرم از يکي از بچه‌ها بدش ميومده. بعد توي Phone Book گوشي‌ش، اسم طرف رو ميذاره بيگلي بيگلي! يه روز طرف! گوشي‌ش رو پرت مي‌کنه همون دور و بر ولي نمي‌دونسته دقيقاً کجاست. ميگه فلاني يه لحظه گوشي‌ت رو بده مه زنگ بزنم به گوشي خودم، ببينم کجاست! همينکه شماره‌ي خودش رو مي‌گيره، مي‌بينه مي‌نويسه بيگلي بيگلي! مي‌‌پرسه ببين! اين چي‌ه؟!
قيافه‌ي دوست خواهرم رو در اون لحظه تصور کن فقط ((:


*۱۲ آبان

*من چي‌م آخه؟ يه موجود غير قابل تحملِ زبون‌درازِ مُردني که قسم خورده از اول پاييز تا اول پاييز سال بعدش! هِي هِي همه‌ش سرما بخوره! کاش لااقل دو تا عطسه مي‌کردم؛ اونجوري دل‌م نمي‌سوخت باز. الان محتويات تک‌تک سلول‌هام درد مي‌کنه. ميخوام مثلاً استراحت کنم ولي تا خواب‌م نبره خيال‌م راحت نميشه. الان هم خواب‌م نمي‌بره. من چي‌م آخه؟

*اون موقع‌ها هي من و خواهرم سر همه چيز دعوامون مي‌شد. همه‌ش دل‌م مي خواست يه جوري از شر هم راحت شيم! فکر نمي‌کردم يه روزي با هم خوب بشيم. امروز که با هم خونه بوديم، کلي حرف زديم، خنديديم، آهنگ گوش کرديم و خوش گذشت... فکر کردم چه خوبه خدا هميشه هم به دعاهاي آدم گوش نميده. ديگه نميخوام از شرش راحت شم. دوست‌ش دارم خب (:


*۱۱ آبان

*اگه بخوام وايسم جلوي آينه و خودم رو اغراق کنم، چي‌م دقيقاً؟
موهاي پُر کاملاً سياه -ميگن خوشگل‌ه- چشم‌هاي درشت، دست‌هايي که دوستشون دارم، يه قلب گنده -از اين خوشگلا که توي کارت پستال‌ها هست- با يه وجدان داغون که ميذاره من گند بزنم! بعدش تازه مياد ميگه چرا اينجوري کردي مريمي؟


*۱۰ آبان

*زبونِ درازِ اين مريم کشته من رو! ((:
اينم سرقت‌هام:
*اگر ميشود نسخه خوشبختي ام را بدهيد خودم بپيچم!
ميـــــــــــــشود؟

*اصلاً
مي‌خواهيد
زندگي ام را تقديم كنم به شما
شما به جاي من زندگي كنيد.
هــا؟

*نه تاب دوري و نه تاب ديدار...