*۲۰ دي ۸۴

*کلي برف..کلی اسمارتيز..همه جا شمع روشنه..يکي ش مال تو..بيا..ازم بگيرش..مي خواستم رو همه ي دستمال ها شعر بنويسم..کلي برف..کلي شعر..کلی شمع..يکي ش مال تو..بيا بگيرش..من خيلي وقته رفته م..کلي شعر..کلي چيزاي خوب که مونده..من چيزي نبردم..تو نميخواي؟..بيا بگيرش..يکي ش مال تو...

*خاطرات من

این ورق‌ها را بردار یک دقیقه
الآن شاید یک شکلات پیدا شد
این تاستاتور را هم بگیر
این ماوس هم یک کوچولو دستت باشد
می‌شود این ورق‌ها را بر دارم؟
از کجا معلوم؟
شاید هفت تا اسمارتیز باشد زیرش
...
می‌شود توی این کشو را هم بگردم؟
بنشینم اینجا روی زانوهات؟
اگر اينجور ننشينم که نمی‌توانم ببینم توی اين
...
شما رمان بنویسید
کاری به شما ندارم که
من دارم دنبال شکلات می‌گردم.
...
دیدی چی شد؟
باز نفهمیدم الآن بوس سوم هستم
یا چهارم
حالا باید از نو ببوسمت
چی؟
چی باید بگويم؟
بگويم دوستت دارم؟
بگويم کاش اینجا بودی
تا من نفهمم که چشم‌هام بازند یا بسته؟
بگويم نبودنت
ذره ذره مرا تمام می کند؟

لابد خواب بودم که رفتی
چقدر نبودنت
پريشان می‌کند
اينجور
خاطرات مرا.
پرده را که کنار بزنم
در قاب پنجره
کم کم پيدا می‌شوی.
آمدنت
مثل طلوع خورشيد
تماشايی‌ست
بانوی من!

تو فقط از پشت پنجره
سرک بکش
تا ببینی چطور
بی تاب می‌شوم
تمام راه
می‌پروازم
پله‌ها را سه تا يکی
پر می‌وازم
خدا کند
خيالم زودتر از من
تو را نبيند.




در خاطراتم دستکاری می‌کنم
هر به ايامی
هرجا دلم تنگ شد
تو را می‌سازم.

چشم‌هام را که می‌بندم
باز اینجایی
همین روبروی من
به ساکتی خدا نشسته‌ای
چشم‌هام را که باز می‌کنم
اتاقم از نو
متولد می‌شود بی تو.
حتماً این اتاق
مرا خواب می‌بیند
بی تو!




در خاطراتم دستکاری ‌کنم؟
باز بروم سربازی
از صفر شروع ‌کنم؟
اين‌بار برای تو می‌روم سربازی
اين‌بار
از پادگان فرار می‌کنم
سرنوشتم عوض می‌شود.




من که هنوز نگفته‌ام چطور
با خیالت
و چشم‌هام
و این اتاق نارنجی
خانه می‌سازم!
گفته‌ام؟

در خاطراتم دست می‌برم
کاری می‌کنم
که از اول
باشی
از روزی که عشق را شناختم.




هی خانه می‌سازی
با کتاب
و من
هی کتاب‌ها را می‌ريزم.

نداشتم در تو می‌دويدم
به تو رسيدم؟
نداشتم باز به خاطراتم نگاه می‌کردم
قطاری مرا پياده کرد
که تو سوار شدی؟

*صورتی و برف

حالا صورتی پوشيده‌ام
و آماده‌ام
اما نمی‌روم
بی تو
بهشت هم نمی‌روم.




چشم‌هات را که باز کنی
ديگر نمی‌بوسمت
نگاهت می‌کنم
نه!
از اول شروع می‌کنم.

می‌چرخم،
جوری توی بغلت می‌چرخم
که شب نداند
کی بايد روز شود.

لازم هم نيست شعر بگويی
فقط باش
بخند
حرف بزن
اين يعنی شعر
يا نه
راه برو
من نگاهت کنم.

نارنجی بپوشم
می‌آيی؟

معادله‌هات را ساده کنم؟
حساب استدلالی بلد نيستم
جايی ديده بودم
قشنگی بودنت
رياضی نيست.




جوری در آغوشت می‌خوابم
که خدا پيدام نکند
خيال کند
اشتباهی به تو
دو تا روح داده است.

اگر از خانه‌ات رفتم
کت نمی‌پوشم
تا نگرانم شوی و دنبالم بگردی
می‌روم نبش خيابان بيست و پنج
رستوران هاوانا
کنار پنجره
تماشای برف
شراب ناب
و تو
که سراسيمه می‌آيی.

تا به حال
لای يک عالمه کتاب
عشقبازی کرده‌ای؟
جوری بوست می‌کنم
نه!
جوری نفست می‌کشم
که کتاب‌ها بريزد.




اين‌همه راه رفتم امروز
لابد چراغ بوده
برف بوده
و آن‌همه آدم
چرا نديدم؟
چرا چيزی يادم نيست؟
لابد من هم بوده‌ام
که دنبال تو می‌گشته‌ام.





من
تو را
صورتی می‌بوسم
تو مرا سبز و آبی بباف
يک رج سبز
يک رج آبی
يا هر رنگی دوست داری
اگر خواستی
همه را نارنجی بزن.

پ.ن: همه ي چيزهاي خوب..توي کتابها قشنگن..توي شعرها..توي شبهاي باروني..تو نور چراغها که کمک مي کنن ببيني داره برف مياد..همه ي چيزهاي خوب، بين برگهاي درختا قشنگن..روي پرواز ابرها..توي آسمون..توي آبي..توي نامه ها..توي شعرها..همه ي چيزهاي خوب، فقط از دور قشنگن..فقط از دور...

پ.پ.ن: مرسي! دلم از سنگ شده..يه کم شعر مي خواستم.حيف! که دوست ندارم بفهمم شون..