*از این زرنگیت...زرنگی که نه...فرصت طلبی...رندی...دزدی...یا هرچی که اسمش هست...متنفرم.می دونی تو همه هیکلت چی جالبه؟این که صبح تا شب خواب نداری واسه این که همه ش داری نقشه می کنی چطور بیفتی به جون این اون...چطور همه رو استثمار کنی و خودت رو بکشی بالا.بدبخت! دلم برات می سوزه.به خودت نگاه کن.مث بختک چسبیدی به چیزایی که آخرش باید همه رو بذاری و بری.اگه کسی بهت سواری بده و عقده حقارتت رو تسکین ببخشه باهاش خوبی در غیر این صورت نشون میدی چقدر پست و حقیری.آره...من ازت بدم میاد.آدم حسابت نمی کنم.برام قدر یه آشغال هم ارزش نداری چون آدم نیستی...خیلی حقیری...خودتو به زور جایی چپوندی که لیاقتش رو نداری.می ترسی کسی بفهمه هیچی حالیت نیست.نقشت رو خوب بلدی.می دونم چرا ازم خوشت نمیاد.چون مث خیلی ها نفهم نیستم و تو اینو می دونی.کاش می تونستم اینا رو جلو روت بگم.حیف که واسه خودم بد میشه.حیف که همه زحماتم هدر میره.فرقی هم نداره.هم من می دونم هم تو.آره...انقدر بچاپ که خفه شی.انقدر حرص بزن که بمیری.بدبخت مال دنیا شدی.از این بدتر؟